En toch heb ik het gevoel dat er iets mist...

Hello Hello!

Hier weer een update vanuit het zeer zonnige en warme Sydney! Allereerst dank voor alle mooie witte plaatjes uit NL op mn facebook! Heel fijn om deze plaatjes te zien en zelf in een zon overgoten land te zitten! Nu geniet ik nog meer hier! ;-)

Goed, update dus! Inmiddels heb ik mn eerste volle werkweek erop zitten en t is nog steeds niet echt super. Ik mis echt leuke collega's en mn bazen zijn gewoon niet zo toegankelijk.. Ze behandelen me echt als poep af en toe en dat is echt niet leuk. Ze lopen me de hele dag te commanderen met: "Monika, doe dit, monika doe dat, monika, monika, monika!" Ik word er echt gek van. T is gewoon niet leuk als je je best doet,maar continu " afgezeken wordt". Ze kunnen ook gewoon normaal aan me vragen of ik iets wil doen, dat zou al een stuk schelen en zo blijft het voor iedereen enigzins leuk. Vorige week kreeg ik zelfs op mn donder, dat ik geen pauze had genomen. Mn baas had blijkbaar tegen me gezegd dat ik pauze kon nemen, maar dat had ik niet gehoord. Dus na 5 minuten kreeg ik een enorme uitbrander, waarom ik in godsnaam nog geen pauze aan het nemen was?! dus in eerste instantie bood ik mn excuses aan en zei ik dat ik hem niet gehoord had. Toen antwoorde hij met: ok, go go go, met een handgebaar van " ga dan" . Toen ik weg liep, toen dacht ik echt van.. ho even! Dus ik ben terug gelopen en heb nogmaals even duidelijk gemaakt dat ik het niet gehoord had en dat hij het dan nog een keer tegen me kan zeggen als ik geen pauze neem, sorry hoor! Toen zei hij: je hoeft geen sorry te zeggen, t is al goed. Pffff.. fuck you dacht ik toen! Ze zeggen dus ook nooit iets tegen me als ik s morgens binnen kom. Dan kom ik binnen en groet ik ze met goeie morgen, dan kijken ze nog net aan op, maar meer gebeurd er niet. Dus daar ben ik ook mee gestopt, ik zeg gewoon niks meer als ik binnen kom..Dus zo gaat het er een beetje aan toe op mn werk nu... Ik tel dus vaak de uren af als ik er ben en dat vind ik echt zo zonde. T zou juist een leuke ervaring moeten zijn. Maar goed, ik heb nu werk en heb vrijdag voor t eerst uitbetaald gekregen en dat maakt een deel goed :-). Ik ga nu gewoon langzaam aan maar weer om me heen kijken naar iets anders. En tot die tijd hou ik lekker de eer aan mezelf en hou ik gewoon in gedachten waarom ik het doe: voor het geld!

Maandag, op mn eerste werkdag, was ik ook nog eens ziek! Echt ziek! Ik kreeg zondag al last van keelpijn en dat werd eigenlijk alleen maar erger. Ik had mn werk dus al gesmst dat ik me niet goed voelde, maar dat ik wel zou komen en dat we dan maar even moesten kijken hoe het ging. Toen ik maandagochtend wakker werd had ik echt zo'n pijn! Ik had ook de hele nacht niet geslapen van de keelpijn en ik had het benauwd en had ook koorts. Maar t was mn eerste werkdag dus ik wilde toch graag naar mn werk! Al was het maar om even mn gezicht te laten zien en ook zodat zij konden zien dat ik echt ziek was. T enige wat ze zeiden: ah joh, neem maar even een kopje thee en dan is t zo wel over. Toen ben ik dus even een potje gaan janken! Ik voelde me echt in de zeik genomen! Ik was zo ziek en kon bijna niet praten en ik wilde gewoon naar een dokter! En als iemand dan zegt, je mag niet weg want we hebben niemand anders, dus neem maar een kopje thee joh, dan is dat gewoon heel naar op dat moment!
Uiteindelijk heb ik dus de hele dag gewerkt van 7 tot 16 en ben ik na mn werk naar een dokter gegaan. Zo'n lekker oud mannetje met een baard uit Engeland! Dokter Michael Richards, ghehe! Die heeft me gelukkig antibiotica gegeven en pijnstillers tegen de zwelling. Die avond voelde ik me meteen een stuk beter en de volgende ochtend kon ik weer redelijk normaal slikken zonder dat het al teveel pijn deed! Koste me wel 120 dollar, maar goed, dan heb je ook wat! ;-)

De rest van de week heb ik dus ook gewerkt en ik kreeg vrijdag mn eerste salaris! 650 dollartjes, dat is voor een backpacker heeeeeel veel! Dus daar wilde ik wel een lekkere borrel op drinken vrijdagavond! En die Duitse meiden die ik op reis heb leren kennen, waren die middag aangekomen in sydney, dus dat kwam mooi uit! Ik had met hun afgesproken, maar toen ik daar kwam was een van de meiden ziek. Echt heel ziek! Ze had heel veel pijn in dr zij, en kon moeilijk ademen en bewegen. Het werd alleen maar erger en ze wist niet meer wat ze met zichzelf aan moest. Ze schreeuwde het uit van de pijn en t maakte niet uit of ze nou ging liggen, zitten of staan, de pijn bleef erger worden. Dus uiteindelijk zijn we om 19.00 uur naar het ziekenhuis gegaan, waar we de hele avond en nacht hebben doorgebracht.. Eerst 3 uur zitten wachten om uberhaupt gehoplen te worden en vervolgens de hele nacht zitten wachten op uitslagen van bloedonderzoek en foto's. T is dat er op een gegeven moment een dokter door de wachtkamer liep en haar hoorde huilen van de pijn, anders hadden we er waarschijnlijk tot de volgende ochtend gezeten voor ze uberhaupt geholpen zou worden! De dokter die door de wachtkamer liep, was Mark, hele aardige arts, die Sandra zo zag zitten en die meteen een bed voor haar geregeld heeft. Hij heeft echt heel erg zn best gedaan voor ons en Sandra was even zijn hoogste prioriteit! Hij heeft allerlei onderzoeken gedaan, foto's laten nemen, bloed laten onderzoeken, vragen gesteld etc etc.Hij wist niet wat het was, maar hij dacht aan trombose en een longembolie. Sandra kreeg in de tussentijd pijnstillers en op een gegeven moment zelfs een aantal keer morfine tegen de pijn, maar ook dat hielp weinig... Uiteindelijk bleek het gelukkig niet trombose te zijn en ook de foto's waren goed. Wat het nu wel is, weten ze niet, maar waarschijnlijk een infectie in de borstholte. dus uiteindelijk kon ze om 4 uur s nachts naar huis met antibiotica. Inmiddels heeft ze nog steeds dezelfde pijn, maar kan ze iets beter ademen. Ze vliegt woensdag volgens haar normale reisplanning terug naar huis en zal daar weer naar een dokter gaan.

Vrijdag dus helaas geen borrel kunnen drinken, dus dan maar inhalen op zaterdag! Overdag eerst lekker een dagje op het strand gelegen met mike op Cogee Beach, heel mooi en gezellig strand, naast Bondi ongeveer.. En s avonds met dat andere Duitse meisje (en 2 kamergenoten van haar) en Mike gaan stappen! Was gezellig, maar had iets teveel gedronken dus weet niet alles meer.. Maar heb me gewoon netjes gedragen hoor! Haha! Hier is het trouwens de gewoonte om naar clubs te gaan, kroegen ofzo, kennen ze hier niet echt. En naar een club, ga je niet in je spijkerbroek helaas. Dus heb inmiddels 2 jurkjes aangeschaft! Erg wennen, maar je moet je een beetje aanpassen natuurlijk ;-)!

En nu is het weekend alweer om! :-(
Al met al ben ik blij met een baantje, omdat ik dan echt iets te doen heb en de tijd wat sneller gaat! En de leuke dingen weer dichterbij komen! Kerst, O&N, vrienden die naar Sydney komen, de australien open in melbourne etc. Allemaal dingen waar ik naar uit kijk!
Deze week had ik voor het eerst heimwee. Het overviel me en ik miste Kirs echt heel erg opeens! Gelukkig was dat maar een dagje en ging het daarna weer beter :-). Ik ben nu aan het nadenken wat ik na O&N wil doen en of ik dan nog in Sydney blijf. Ik heb de laatste dagen het idee dat ik iets mis hier..Ik heb het prima naar mn zin, maar ik had er meer van verwacht ofzo. Alle reisverhalen die ik ken van anderen lijken allemaal veel leuker en veel avontuurlijker. Ik mis het sociale deel een beetje hier, vrienden enzo. En die ontmoet ik nu ook niet echt, omdat ik geen collega's heb, maar wel 5 dagen in de week werk. En ook heb ik het idee dat ik Sydney wel een beetje ken nu en dat het al zo "gewoon" word allemaal, nu al.
Dus ik weet niet of ik hier nog 3 maanden blijf na O&N. Mike zou wel terug willen naar Byron Bay, en als ik daar kan werken, dan zou ik daar ook wel een maandje heen willen opzich. Weer even iets anders. En dan eind januari naar Melbourne en daar dan nog 2 maanden blijven dan.
Allemaal ideeen, maar we zien wel hoe het loopt. Gewoon maar weer mee gaan met de FLOW!! :p

Ik duik nu lekker mn bedje in, want over een paar uurtjes staat er weer een nieuwe werkweek voor de deur!

Love you Dutchies!!!!
XXXXXXXX